Зі збірки «Виноградне листя», 1985
Уявний чоловік
Живе чоловік уявний
у будинку уявному
серед дерев уявних
на березі річки
уявної
У будинку на стінах
уявних —
старі картини уявні
і тріщини давні
уявні
то відбитки подій
уявних
що у світах ставались
уявних
у часи й місяці уявні
Щодня по обіді
уявнім
він сходами сходить
уявними
на балкон виходить
уявний
і споглядає пейзаж
уявний
який складається з
долини уявної
оточеної горами
уявними
По дорозі уявній
надходять тіні
уявні
і заводять пісні
уявні
на кончину сонця
уявного
І місячними ночами
уявними
він мріє про жінку
уявну
та про її кохання
уявне
той самий біль
відчуваючи
і ту саму насолоду
уявну
і знову тремтить як
іздавна
серце людини уявної
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . (переклад
мій)
De «Hojas de parra», 1985
El hombre imaginario
El
hombre imaginario
vive en
una mansión imaginaria
rodeada
de árboles imaginarios
a la
orilla de un río imaginario
De los
muros que son imaginarios
penden
antiguos cuadros imaginarios
irreparables
grietas imaginarias
que
representan hechos imaginarios
ocurridos
en mundos imaginarios
en
lugares y tiempos imaginarios
Todas
las tardes tardes imaginarias
sube
las escaleras imaginarias
y se
asoma al balcón imaginario
a mirar
el paisaje imaginario
que
consiste en un valle imaginario
circundado
de cerros imaginarios
Sombras
imaginarias
vienen
por el camino imaginario
entonando
canciones imaginarias
a la
muerte del sol imaginario
Y en las
noches de luna imaginaria
sueña
con la mujer imaginaria
que le
brindó su amor imaginario
vuelve
a sentir ese mismo dolor
ese
mismo placer imaginario
y
vuelve a palpitar
el
corazón del hombre imaginario
Послухати в
оригіналі:
відео прочитання автором:
Немає коментарів:
Дописати коментар